نحوه مصرف و شرایط نگهداری

طریقه مصرف قطره نئوناستر

همیشه نئوناستر را دقیقاً طبق دستور پزشک یا داروساز خود مصرف کنید. دوز معمول این دارو به شرح زیر است:

3 تا 5 قطره به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن نوزاد، 3 بار در روز با قطره چکان

شکل ظاهری و محتویات بسته نئوناستر

• نئوناستر دارای یک بطری شیشه ای قهوه ای رنگ حاوی 15 میلی لیتر از محصول دارویی، قطره چکان و بروشور است.

نحوه نگه داری قطره نئوناستر

دور از دید و دسترس کودکان نگهداری شود.

محصول را قبل از بازشدن در جای خشک و خنک، دور از نور مستقیم خورشید و در دمای اتاق نگهداری کنید و در بسته بندی اصلی خود محصول نگهداری شود.

این محصول تا 30 روز پس از باز شدن پایدار می ماند.

بعد از تاریخ انقضا (ماه ، سال) که بر روی برچسب و جعبه محصول درج شده است، از دارو استفاده نکنید. تاریخ انقضا به آخرین روز همان ماه اشاره دارد.

عوارض جانبی و موارد احتیاط

عوارض جانبی

اسهال، نفخ، افزایش صداهای شکمی  یا کم‌آبی بدن

هشدار و موارد احتیاط

به دلیل ایجاد اسهال اسموتیک ناشی از مکانیسم این دارو در نوزادان، به مادران توصیه می‌شود فواصل شیر دادن را کمتر نمایند.

در نوزادان مبتلا به اسهال و یا کمبود الکترولیت با احتیاط مصرف شود.

بارداری و شیردهی

قابل تعمیم نیست.

درباره زردی نوزادان

از جمله بیماری های شایعی که ممکن است در زمان تولد نوزاد ظاهر شود و نگرانی والدین را در پی داشته باشد، زردی نوزاد است. زردی یا یرقان مشکلی است که منجر به زرد رنگ شدن پوست نوزاد و قسمت سفیدی چشم او می‌شود. این‌ها علائمی هستند که نشان می‌دهند بیلی‌روبین بیش از حد مجاز در خون نوزاد وجود دارد.

لازم به ذکر است که زردی تنها نشانه این بیماری محسوب نمی شود و امکان بروز علائمی از قبیل کم و زیاد شدن دمای بدن، بی حالی، مدفوع بی رنگ، تغذیه نامناسب با شیر مادر، ادرار تیره یا زرد رنگ نیز وجود دارد.

یرقان معمولاً در پنج روز اول بعد از تولد ظاهر می‌شود. بسیاری از نوزادان در زمان ترخیص از بیمارستان (روز دوم) شروع به زرد شدن می‌کنند در این شرایط، ممکن است پزشک‌ یک آزمایش پیگیری، زمانی‌که کودک شما سه تا پنج روزه است، انجام دهد. حدود ۶۰ درصد نوزادان، زردی را به‌طور خفیف تجربه می‌کنند که بیشتر آن‌ها در طول یک یا دو هفته بدون وجود هیچ مشکلی، بهبود می‌یابند. بی توجهی به زردی ممکن است خطرناک باشد، چراکه اگر سطح بیلی‌روبین خون بالا باقی بماند و درمان نشود، باعث آسیب مغزی به نام “کرن ایکتروس (kernictrus)” می‌شود که مشکلات جدی مادام‌العمری مانند ناشنوایی، عقب‌ماندگی ذهنی یا فلج مغزی را به‌دنبال دارد.

زردی به 2 نوع مستقیم(غیرکونژوگه) و غیرمستقیم(کونژوگه) تقسیم می شود. در زردی غیر مستقیم گلبول قرمز فرسوده هنگام عبور از کبد و طحال تخریب شده و بیلی روبین آن آزاد می شود. این بیلی روبین با خون به بافت های مختلف بدن منتقل شده و سبب ایجاد رنگ زرد در پوست می­باشد. بیلی روبین غیرکونژوگه انحلال پذیری کمی نیز دارد از این رو به سختی دفع شده و بیشتر در خون تجمع پیدا کرده و منجر به بیماری زردی می شود. در زردی غیرمستقیم(کونژوگه) بیلیروبین غیر مستقیم حمل شده توسط آلبومین درون کبد توسط آنزیم گلوکورونیل ترانسفراز با اسید گلوکورونیک جفت (کنژوگه) شده که در این مرحله قابل حل در آب بوده و درون ادرار نیز می‌تواند وارد و دفع شود.

دلایل ایجاد زردی نوزادان

بیلی روبین معمولا از طریق مدفوع دفع می‌شود. در زمان بارداری، بدن بیلی‌روبین‌های اضافی جنین را از طریق جفت و کبد دفع می‌کند، اما پس از تولد، بدن نوزاد باید به‌تنهایی بیلی‌روبین خود را از بین ببرد. اگر در نوزاد شما میزان تولید بیلی‌روبین بیشتر از میزان توانایی دفع آن باشد، نوزاد شما دچار زردی می‌شود. در اغلب موارد، زردی نوزادان از نوع زردی فیزیولوژیک می­باشد؛ زیرا دلیل آن این است که اندام‌های نوزاد هنوز توانایی دفع بیلی‌روبین اضافی را ندارند. این نوع زردی معمولاً حدود 24 ساعت پس از تولد ظاهر می‌شود. این زردی روز سوم یا چهارم شدت می‌گیرد و سپس بعد یک تا دو هفته از بین می‌رود. (در نوزادان نارس، روز پنج تا هفت به اوج می‌رسد و ممکن است دو ماه طول بکشد). رنگ زرد ابتدا در صورت کودک، سپس در گردن و قفسه‌ی سینه ظاهر می‌شود و در موارد شدیدتر، به انگشتان پا می‌رسد.

تشخیص زردی نوزاد

از علائم زردی می توان به زرد شدن سفیدی چشم، بدن و مخاط‌ اشاره کرد. گاهی والدین و حتی پزشکان و پرستاران نیز در ارزیابی زردی دچار اشکال می‌شوند. اگر تنها سر و صورت مبتلا به زردی باشد و سینه و شکم و اندام‌ها زرد نباشد؛ یعنی عدد زردی بالا نیست اما هرچه زردی پایین‌تر بیاید حاکی از آن است که میزان زردی در حال افزایش است و هرچه به پاها برسد؛ یعنی عدد زردی بالاتر و نگران‌کننده‌تر است.
در بسیاری از موارد ارزیابی چشمی کافی نبوده و پزشکان با دادن آزمایش خون مقدار زردی و نوع زردی را تعیین می‌کنند. آنچه اغلب در نوزادان اتفاق می‌افتد زردی غیرمستقیم است که در صورت عدم درمان به موقع می‌تواند به بافت مغزی خسارت بزند. زردی مستقیم چندان مشکل‌ساز نیست مگر اینکه نوزاد مبتلا به عفونت یا ناراحتی کبدی باشد. همچنین اگر در کنار زردی علایم دیگری مانند بی‌حالی، عدم مصرف شیر کافی و یا بالا و پایین بودن درجه حرارت بدن وجود داشت احتمال خطر بالاتر است و مراجعه به پزشک باید با سرعت بیشتری صورت بگیرد.

آزمایشات متداول برای نوزادان

• آزمایش خون از دست
• آزمایش خون از پاشنه پا
• تست پوستی بدون خونگیری از پیشانی نوزاد

در موارد زیر احتمال ابتلا به زردی در نوزادان بیشتر است:

• خواهر یا برادری که در دوره‌ی نوزادی دارای زردی بوده است.
• در هنگام تولد خونریزی داشته است (گلبول های قرمز شکسته می‌شوند و بیلی‌روبین به‌عنوان یک محصول جانبی تولید می‌شود).
• زودتر از زمان دوره بارداری کامل متولد شده‌ باشند (کبد نابالغ آن‌ها ممکن است قادر به مقابله با سطوح بیلی‌روبین نباشد).
• از نژاد شرق آسیایی هستند .
• یک اختلال ژنتیکی خاص (مانند سندرم گیلبرت، نقص‌های غشایی گلبول قرمز ارثی، گالاکتوزمی یا اختلال متابولیک ارثی) دارند.
• بیماری خاصی مثل فیبروزکیستیک یا کم‌کاری تیروئید دارند.
• ناسازگاری در RH و نوع خون مادر و نوزاد با هم وجود داشته باشد.

چرا زردی در نوزادان به میزان بیشتری رخ می دهد؟

نوزادان سطح بیلی روبین بالاتری دارند چون تعداد گلبولهای قرمز حامل اکسیژن در آنها زیادتر است و کبد جوان آنها نمی تواند بیلی روبین اضافی را متابولیزه کند. هر چه سطح بیلی روبین بالاتر از نرمال می رود، زردی از سر به پائین به سمت گردن و سپس به قفسه سینه پیش می رود تا اینکه در موارد شدید نهایتاً به پنجه پا می رسد. این نوع زردی که اصطلاحاً فیزیولوژیک نامیده می شود (برخلاف انواع نادر و شدیدتری که بدلیل بیماری کبدی یا ناسازگاری خونی با مادر ایجاد می شود) معمولاً خطری برای سلامت شیرخواران سالم و رسیده (نه ماهه متولد شده) محسوب نمی شود. علت زردی در بسیاری از اوقات دقیقاً مشخص نیست و علل مشخص شده زردی، نیز بسیار متفاوت هستند که شامل ناسازگاری خون و Rh مادر با نوزاد، کم کاری تیروئید نوزاد، کمبودهای آنزیمی گلبول های قرمز مثل بیماری فاوویسم ، زردی ناشی از شیر مادر و علل بسیاری دیگر …

انواع زردی:

زردی فیزیولوژیک

علت بروز زردی فیزیولوژیک،  نقص در عملکرد کبد کودکان است که قادر به دفع بیلی روبین اضافی نیست.

زردی ناشی از شیر مادر

با از بین رفتن زردی فیزیولوژیک در نوزادان، زردی ناشی از شیر مادر همچنان وجود داشته که در نوزادان سالم، کامل و شیرخوار دیده می‌شود. علت شناخته شده‌ای برای زردی ناشی از شیر مادر وجود ندارد ولی برخی متخصصین بر این عقیده می باشند، که در شیر مادر موادی وجود دارد که مانع عملکرد طبیعی کبد نوزاد می گردد و به همین علت، کبد قادر به تجزیه بیلی روبین خون نمی باشد و نمی تواند این رنگدانه را دفع کند و تجمع بیلی روبین در خون، موجب زردی می شود. زردی شیر مادر ارثی می باشد اما بدان معنا نیست که در این نوع از زردی نوزاد، شیردهی می بایست متوقف شود. طول دوره زردی شیر مادر، 3 تا 12 هفته پس از تولد است. با تغذیه مناسب کودک و نظارت بر سطح بیلی روبین نوزاد به ندرت عوارض جدی پیش می آید.

زردی شیردهی

زردی شیردهی با زردی ناشی از شیر مادر متفاوت است. زردی ناشی از شیردهی در صورتی که یک نوزاد شروع خوبی در تغذیه با شیر مادر نداشته، به خوبی شیر مادر را مصرف نکند یا جایگزین‌های دیگری به جای شیر استفاده کند، رخ می دهد. زردی شیردهی اغلب با افزایش میزان شیردهی و مشاوره شیردهی (برای اطمینان از مصرف مقدار کافی شیر در نوزاد) رفع می‌شود.